Springer, Leonard Antonij (1855-1940)
Springer, die aan ten minste 900 tuinprojecten gewerkt heeft, wordt algemeen beschouwd als de nestor van de Nederlandse tuinarchitecten van de twintigste eeuw. Deze keer daarom de beurt aan hem om nader in te gaan op deze persoon.
Springer, Leonard Antonij , tuinarchitect en dendroloog (Amsterdam 24-1- 1855 – Haarlem 28-9- 1940 ). Leonard Springer groeide op in een kunstzinnig milieu. Hij was het zesde kind van de als zodanig ook nu bekend gebleven romantisch-realistische kunstschilder in oudhollandse stijl Cornelis Springer; van hem en van zijn ooms leerde Leonard tekenen en schilderen.
In 1875 trad hij in dienst van de firma Halverhout ∓mp; Co., een bloemen- en plantenkwekerij, gevestigd op ‘Amstelrust’ bij Amsterdam. Voor deze firma ontwierp hij o.a. grachtenhuis- en villatuinen. Na uitgebreide zelfstudie en korte studiereizen naar omringende landen vertrok hij in februari 1878 naar Parijs, in de verwachting daar een bestaan te vinden als tuinarchitect. Een paar maanden later keerde hij echter onverrichter zake huiswaarts. Hij begon toen als zelfstandig tuinkunstenaar ontwerpen te maken voor diverse opdrachtgevers. In 1880 won hij een openbare prijsvraag van de stad Arnhem, wat leidde tot de aanleg van een park op de gedempte Janssingel. Onder zijn opdrachtgevers bevonden zich ook veel particulieren. In dit tijdperk voerde de ‘gemengde stijl’ – een combinatie van landschappelijke en geometrische tuinstijlen – in Springers ontwerpen de boventoon, terwijl de kleinere tuinen in een sjabloonachtige landschapstijl werden uitgevoerd. In 1888 verhuisde hij met zijn ouders naar Hilversum, voor welke gemeente hij een jaar later de Nieuwe Begraafplaats ontwierp.
Na zijn huwelijk in 1891 vestigde Springer zich in Haarlem. Inmiddels waren de tijden aanmerkelijk slechter geworden, waardoor hij in 1897 – zonder zijn beroep van zelfstandig tuinarchitect op te geven – een betrekking aanvaardde als leraar tuinkunst aan de Hoogere Land-, Tuin- en Boschbouwschool te Wageningen. De tuin en het arboretum bij die school werden in 1897 volgens Springers plan aangelegd. In deze periode ontwikkelden zijn ontwerpen zich meer in functionele richting – de romantische stemmingsbeelden, zoals kunstmatig gemaakte heuveltjes, ruïnes en rotspartijen, raakten in onbruik. Tijdens zijn loopbaan heeft Springer altijd aan zijn principe vastgehouden dat een tuinarchitect een geheel zelfstandige plaats moet innemen ten opzichte van leveranciers van plantgoed. Om dat doel na te streven richtte hij in 1922 met enige medestanders de Bond van Nederlandsche Tuinarchitecten op, waarvan hij bestuurslid was. lees hieronder meer over Springer, onder andere het complete levens verhaal van Springer
Externe links over deze ontwerper:
– complete levensverhaal van Springer
– de tuinen van Leonard Springer, componeren in het groen